والک دارآباد و پونه ي پونک چاشني غذاي اين روزها و صداي زنم باز:" مگر نمي داني که ديري ست صدف ها تهي شده اند خودت گفتي مگر نه ؟ "چرا که تنهايي همه جا تنهايي ست چه اينجا که پر از والک است چه آنجا که پر از پونک به دنبال مرواريد در درياي ناپيدا با نسيم و باد باد و توفان و گمشده ي خانه به دوششاعر گم دراتوبان ميان خانه نهم و دهم و آينه ي خانه اصفهان همه جا بامکه ديگر هيچکس را نشان نمي دهد
